poenqwee

WEER THUIS	BACK HOME
Anna Enquist	trans. David Colmer
Een tocht langs de grofgekartelde rand van het land: hier had het leven zijn rauwste vorm, verpletterde men tussen klippen. In de uitgehakte havens geen boot meer, geen brand in de ovens. Hier maakt de voet geen indruk in zachte klei; de rots spuugt mijn voetstap uit zodra hij gezet is. Alles wat mensen hier lieten heeft de wind gretig uit- gewist voor een grijzer en schoner beeld. Thuis grif ik met de pen een duimbreed in de kaart van Europa: kijk, daar liep jullie moeder geruime tijd vlak langs de afgrond, de zee, de trouwste, vernielendste, wildste minnaar van steen.	A journey on the jagged edge of land: life here came in its rawest form, crushing people between its cliffs. The hacked-out harbors are empty now, there are no boats, no fire in the kilns. Feet here do not press down on yielding clay; the rock spits out each step I take. This wind was always eager to erase the things that people left behind, to make a grayer, cleaner world. At home I take a pen and mark an inch on the map of Europe: this is where our mother walked along the brink, hugging the chasm and the sea, the truest, greediest lover of stone.