TERUGTOCHT | RETURN JOURNEY |
Arjen Duinker | trans. Willem Groenewegen |
Soms zoek ik vroege rozen In de woestijn van alledag. Soms zoek ik late rozen In de tuin van mijn jeugd. En tussendoor ga ik soms Nieuwsgierig naar het ezeltje Dat tijdloos in zijn weiland staat. Tot verdriet van de planoloog. Tot ergernis van de golflobby. Tot woede van het wegennet. Ik wil van hem geen antwoord Op mijn nutteloze vragen. Voer slechts voor wolkendek En loodkleurig water. Ik wil van hem begrip noch klacht. Zijn vale hoed kan me gestolen worden! En evenmin heb ik behoefte aan een les In soort en kwaliteit van gras. Hij is het ezeltje, al is hij mager, Dat de vooruitgang tegenhoudt. Maar graag kreeg ik Van hem een groet, Een groet van rust, van verte En nabijheid, geheime groet Die in ons zou onthullen De feitelijke roos voorafgaand aan de fantasie. Sentimenteel. Grof. |
Sometimes I seek early roses In the desert of the everyday. Sometimes I seek late roses In the garden of my youth. And in between I sometimes go Curiously to the little donkey That timelessly stands in its field. To the sorrow of the town planner. To the annoyance of the golf lobby. To the anger of the road system. I do not want an answer from him To my useless questions. Food only for cloud cover And water the colour of lead. I want neither understanding nor complaint from him. His faded hat can get lost! Nor do I need a lesson In kind and quality of grasses. He is the little donkey, although skinny, That prevents development. I’d be only too happy With a greeting from him, A greeting of rest, of distance And closeness, secret greeting That would disclose in us The factual rose preceding the fantasy. Sentimental. Coarse. |
Copyright © Arjen Duinker 2002 & Meulenhoff Publishers bv: transl. © Willem Groenewegen 2002 - publ. Arc Publications
![]() |